Redang, Terengganu en Marang

Zitten we dan in een duur resort en kunnen er niet echt van genieten.
Mede ook misschien omdat we de enigste westerlingen zijn.
Er zijn hier in het resort 250 chinezen en 48 Maleisiërs en wij twee.
Het eten is in buffet vorm maar dan afgestemd op de chinezen.
Dus niet echt bijzonder.

De volgende dag met een dichte speed boot naar het vaste land.
Er waren niet van die harde klappen op zee, maar deze ging van links naar rechts, de chinezen werden steeds witter, die kotsen al bij de gedachten aan een boot.
Jeremy werd ook steeds witter, niet omdat hij ziek was maar scheet peulen.
Het was ook wel een beetje eng dat geschommel.
Ik probeerde Jeremy nog gerust te stellen, zei we zijn er bijna schat nog ff vol houden, alles komt goed.
Ja hoor de boot stopte midden op zee, wat is er aan de hand, wat is er nu weer.
Door dat we stil lagen gingen we nog harder schommelen en de meeste chinezen hingen al kotsen uit de raampjes.
Voor ons zat een stel met een kindje en die gooide ook even zijn hele ochtend maaltijd naar buiten.
Hoppa zo op een stoffen koffer van een ander want die lagen voor hun.
Gelukkig miste hij die van ons want die lag er naast.
het kleine bootje begon al aardig zuur te ruiken, ik had honger maar die is spontaan verdwenen.
Maar wat was er nou aan de hand.
De man achter ons vertelde dat de benzine op was van allebei de motoren.
Hee deze hadden we nog niet gehad.
Nou Jeremy had het niet meer en vloekte de hele kolere zooi bij elkaar.
Wat een mongolen zeg.
Ik ga nooit meer naar eilanden met die kut boten, en ik ga ook nooit meer met je mee je bekijkt het maar.
Ik denk dat ik nu toch echt alleen moet gaan.
De man achter ons lag in een deuk om Jeremy.

Er kwam een bootje langs die had wel een beetje benzine.
Jammer want dit was niet genoeg.
Daar lagen we dan weer stil.
Na een tijdje kwamen er 2 speed boten en we moesten over stappen.
Het lijkt wel een verzonnen verhaal dit, maar zo iets kan je niet verzinnen.
Na een tijdje kwamen we veilig aan bij de pier.
Jeremy kreeg weer wat kleur op zijn wangen.
Ik zei zie je wel alles komt goed, nou die blik die hij gaf sprak boekdelen.
Met de bus verder naar het plaatsje Terengganu.
Daar aangekomen een leuke plek gevonden voor weinig.

Later op de dag de stad in geweest even inkopen gedaan voor ons ontbijtjes.
Even naar china town, en gevraagd bij de chinees hoe duur het bier was, dit verkoopt alleen de chinees want die zijn niet moslim.

Zo hallo 9 ringet, ja doei is 2 euro nou maar geen bier dan, aangezien we de laatste 2 dagen dik boven ons budget zaten, zullen we het toch een beetje rustig aan moeten doen.
Onderweg is Jeremy nog even naar de kapper geweest koste net zo veel als een klein blikje bier, maar je hebt er wel langer plezier van hahah.

We hebben nog een nachtje bij geboekt, anders word het zo racen.
En de volgende dag nog even de stad in geweest.
Ze hebben hier leuke steegjes met muur schilderingen, wel grappig om te zien.
Verder is hier niet zo veel dus morgen op naar de volgende plaats.

Op naar Marang met de lokale bus.
We hadden gelezen dat ze bij ons guesthouse wel wat tripjes konden regelen, dus dat is mooi.
De bus koste echt geen drol en de lieve man wilde ons nog voor het guesthouse af zetten.
We hebben een kamer echt niet normaal zeg zo groot je verdwaalt er zo wat.
We kregen een 3 persoon kamer voor de prijs van 2 voor 16 euro, volgens hem was alles vol geboekt.
Dat was niet zo wij waren de enige, en later nog 2 meiden.
Eerst even op verkenning uit in de omgeving.
We zitten in een vissers dorpje en er is een strandje waar niet veel aan is je kan er niet zwemmen te sterke stroming.
Toen we terug kwamen vroegen we wat kunnen we hier doen.
Nou niks alleen het strand.
Oh oke kunnen we dan een motor huren.
Nee dat kan hier niet, maar je mag de mijne pakken hier is de sleutel en je hoeft hem niet te huren, zal de sleutel in het laatje neer leggen kan je hem pakken als je de motor wilt hebben.
Jeetje wat een service.
Met de motor maar even stukje gereden en bij een winkeltje brood en cola voor de borrel gehaald, als er toch niks is dan maar zuipen hahah.
Het is wel onze laatste fles snik.
S avonds bij lokaal restaurantje gegeten was heerlijk we hadden noedels 10 groente oliebollen of zo iets en 4 suikerbollen en 3 loempia´s en een bak koffie.
Moesten 5 ringet betalen dat is 1 euro, ik kan het nog steeds niet geloven.

De volgende dag zijn we naar het tegen over gelegen eiland Kapas gegaan, de eigenaar had het voor ons geregeld.
We werden met de auto naar de pier gebracht.
Het is bewolkt maar erg lekker is toch nog 30 graden.
We hebben samen gesnorkeld, het is niet heel bijzonder maar blijft toch leuk om te doen.

De volgende dag ticket voor de bus gehaald, want morgen gaan we weer verder.
Ik vroeg of ik een was mocht draaien en ook dat was geen probleem.
Dit is wel echt super mogen hier alles gratis doen we kunnen zelfs koken, maar eten voor 1 euro daar valt niet tegen te koken.
Hij brengt ons zelfs morgen nog naar de bus, hoe lief is dat zeg.