Manado en het einde sulawesie

Manado .
Na een dag of twee niks gedaan te hebben zijn we toch maar even met Wendy naar de dokter gegaan .
Want na 6 dagen voelde ze zich toch nog niet zo lekker , je weet het niet je zit tenslotte toch in een gebied waar duenqe en malaria voorkomt .
We wisten waar het ziekenhuis was en vlak bij het hotel dus we zijn er lekker even heen gewandeld , daar aangekomen melde we ons bij de receptie . Na wat heen en weer gelul in het engels en indonesies kwamen we er dus achter dat we bij de eerste hulp stonden en we naar boven moesten . Daar aangekomen melde we ons daar moesten we eerst natuurlijk van alles invullen voordat we de dokter konden spreken want die ging bepalen of er bloed afgenomen werd .
Na dat allemaal gedaan was werd haar bloeddruk opgemeten wat vragen gesteld van alles gemeten . na een uurtje wachten kwam de dokter en werd er besloten om bloed af te nemen zo gezegd zo gedaan , morgen voor de uitslag .
volgende dag weer heen en bleek gellukig alleen maar om een verkoudheidje te gaan .

maar goed nu wat over Manado ze zeggen dat het een smerige stad is en wij dachten dat het er erg druk zou zijn zoals Jakarta of makasar maar niks is waar OK het is wel druk maar te doen , je kan gewoon normaal oversteken en smerig nou niet veel meer als in heel sulawesie.
Er is hier ook een chinese tempel nou dat vinden wij wel interessant en wisten een beetje in welke buurt hij lag dus weet je wat we wandelen er lekker heen want ja het is nu niet elke dag mooi weer om bij het zwembad te hangen en je wordt anders ook zo lui .
gewapend met map.me zijn we gaan lopen het eerste stuk wist ik wel want dat hadden we al gelopen vanaf de pont van bunaken en de rest doen we wel even met maps .me , nou mooi niet dus waren mooi verkeerd gelopen tom tom werkt toch beter . Maar goed na 2 uur gelopen te hebben door de stad eindelijk gevonden ,nou is dit het nou viel een beetje tegen maar denk dat we een beetje verwend zijn in dat opzicht maar goed je bent er even uit en ziet wat van de stad en overal waar je loopt wordt je aangesproken met hee mister how are you je bent net een bn'r hier .
iedereen wil met je op de foto of maken een selfie zo dat je er ook net even opstaat grappig toch .

na een paar dagen zwembad hangen en alle shopping mals gehad te hebben wel 2 of 3 keer om een horloge te kopen voor Roy en Wendy niet kon besluiten welke te kopen hebben we er uiteindelijk een gevonden PFFFF wat een crime is dat joh.
maar goed om de 11 dagen een beetje te breken zijn we naar tomohon gegaan een stadje hiernaast , daar heb je vulkanen die nog actief zijn en de horror markt . Nou die tweede zijn we snel overheen gelopen want daar wordt van alles dood geknuppeld incl. honden . Maar we gingen heen voor mount Mahawu want daar kan je met de auto bijna tot aan de top rijden en is 1331 meter hoog .
Na wat rondgelopen te hebben voor een taxi stonden we te kijken naar het bord dat aangaf hoe ver het was kwam er een oud mannetje de hoek om gereden en die stopte hij wou ons wel een lift geven , nou dat is mooi dachten wij want ja het was toch 5,5 km lopen anders .
Na een paar minuten stopte hij en wees ons de weg naar boven .
Zo dachten wij we zijn er bijna je vergeet het maar we waren net op de helft denk ik . Nou dat laatste stuk doen we wel even , daar vergis je aardig in want met 32 graden en een luchtvochtigheid van 98 procent loopt het zweet lang je reed .
Maar goed we hebben het gehaald , eenmaal bij de poort aangekomen moesten we ons inschrijven en uiteraard een donatie doen maar dat mag de pret niet drukken nog 200 meter ja hoor de trap op en die was het zwaarst .
MAAAAAR het was het waard we hadden een geweldig uitzicht en je keek zo de krater in 'En ook daar moesten we natuurlijk met iedereen op de foto.
dat we weer beneden waren dachten even rustig een broodje te eten nou niks was waar daar was een hele groep met jong volwassene , nadat we ons broodje op hadden wilde er eert een stiekem een foto maken maar dat hadden wij door en op dat moment was er een brutaal meisje die het vroeg en natuurlijk zeiden wij ja .
Nou dat hebben we geweten ook eerst met de hele groep en daarna kwamen ze een voor een nou hele foto reportage .
Wij snel weg moeten nog een stukje lopen onderweg kwam diezelfde groep weer naar beneden met twee pick up wagen en vroegen of we mee wilden rijden , dat wilde we graag natuurlijk .
toen met de bus weer terug naar Manado deze hele dag heeft ons wel € 4,5 gekost incl. een ijsje en drinken .

Terug in het hotel kwam tante Lora ( die trouwens vloeiend nederlands spreekt) ons tegemoet en had een kadootje voor wendy ze kreeg een jurk waar je oma nog niet in laat lopen en een kimono .
Erg lief .


De laatste avond nog even naar de schoppingmall.
Jeremy wilde nog wat geld uit geven hahah.
Nou dan maar duur eten PAN PIZZA
Dan moet je niet denken dat je een grote pan met een pizza krijgt het is net zo groot als een gebakschoteltje, dus de pizza ook zo klein.
Ach ja weer eens een ander smaakje dan nasi.
Na het eten hebben we bij de supermarkt nog 2 halve liters bier gekocht, het is tenslotte de laatste avond, doe eens gek.
Toen we naar buiten liepen kwam het met bakken de lucht uit, de straat leek wel een rivier.
Ja wat moet je dan, nou maar lopen is niet anders.
We stonden echt tot onze knieen in het water.
We gingen door de kleine straatjes, die niet zo goed bestraat waren.
In eens hoor ik plof, en ja hoor daar lag jeremy lang uit in het water.
Jezus het bier dacht ik.
Pfff gelukkig de flesjes waren nog heel.
Oh ja Jeremy had een schaaf wondje aan zijn knie.
Toen we in een straatje kwamen stond er een man in zijn blote bast en zijn korte broek in de regen.
Dit was nog een leuk foto momentje.

Vanavond tas in pakken en morgen weer op naar een nieuw avontuur op naar de filipijnen .