Taman negara rain forrest

Weer vertrokken met de mini fan naar Tembeling, daar op een bootje gestapt naar de jungle, deze is 135 miljoen jaar oud.
Het regende behoorlijk, maar ja het is een regen woud dus.
Jeremy begon al gelijk bij het instappen met zijn onderhand beroemde uitspraak. IK MEEN HET HOOR WENDY IK GA NOOIT MEER MEE.
Na een tijdje te hebben gevaren riep er iemand stop een olifant.
Aan de kant stond een wilde olifant wouw wat gaaf zeg.
De boot voer terug maar de olifant was al weg dus geen foto.
Andere bootjes kwamen naar ons toe want dit was wel bijzonder ook voor de locals.
Zo maar weer verder uh uh niet dus we hadden weer een stukkende motor, gelukkig duurde het niet lang.

Toen we aan kwamen hebben we gelijk 2 trips geboekt voor de volgende dag.
Op naar de kamer, dit was wel een luxe hoor voor de jungle 1 van de beste die we tot nu toe hebben gehad.
s Middags even cola gehaald en aan de borrel.
Er zaten ook 2 vrouwen Caty uit England en Prissila uit Maleisië.
Ze vroegen of we ijs wilde voor onze borrel, ze hadden een koelbox met ijs en fles wisky en gin.
Nou het ijs was gebroken, wat een feest zeg wat hebben we gelachen en wat een leuke vrouwen.
Eten was er niet meer bij.
Jeremy ging om 12 uur als een balletje naar bed, ik hield het nog tot 2 uur vol met Presilla.
Ze woont in Kuala lumpur en bood ons aan om de laatste dagen bij haar te logeren, nou dit aanbod nemen wij aan, dat gaat wat worden.

De volgende ochtend heb ik het geweten ook al dat gezuip.
Met een kater naar de conopy walk, dit is de langste hangbrug van de wereld 553 meter lang en 45 meter hoog door de boom toppen.
We moesten eerst met een bootje, ja hoor weer een stukkende motor.
Er zat een duits stel dat al eerder bij ons in de bus en boot zaten.
we zeiden er is elke keer wat stuk als we gaan reizen .

Na een half uur en over stappen op een andere boot kwamen we als laatste aan.
Als eerst gingen we 1,2 km met een trap naar het hoogste punt waar je over de jungle kon uit kijken.
Het was echt bloed verziekend heet niet normaal meer, en ik heb nog nooit zo een lange trap geklommen ik was kapot.
Er waren 2 uit kijk punten de laatste heb ik niet meer gered.
Maar wat was het mooi zeg, ook dat was de moeite waard.
Naar beneden ging een stuk makkelijker.

Aangekomen bij de hangbrug gingen we als laatste de brug op.
Eindelijk heeft een stukkende motor ons geluk gebracht want we hebben foto's met niemand achter ons.
Maar wat was dit geweldig zeg ongelofelijk zo mooi wat een ervaring.
Ik met mijn hoogte vrees vond het zelfs leuk, tot dat we op het tussen stuk stonden.
Ik kreeg het benauwd en scheet in mijn broek.
Kom op wen zet je er over heen dit wil je doen stel je niet aan ga door dat is wat ik tegen mezelf zei.
En ik heb het gered en ben trots op mezelf dat ik dit heb mogen mee maken.
Zelfs Jeremy is over zijn jungle vrees heen en vond het leuk.

S middags zijn we naar een dorpje gegaan, om te zien hoe ze daar leefde.
Toen we bij het dorpje aan kwamen mochten we er niet in, er was iemand ziek dus ze wilde geen mensen op bezoek.
Op naar het tweede dorpje, daar waren geen mannen dus het hield op.
Ik heb nog wel wat mooie foto's kunnen maken van de kinderen.
Toen we terug waren kregen we ons geld terug, toch wel netjes.

Weer aangekomen bij onze slaap plaats vroegen de meiden of we mee wilde rijden naar beneden om daar te gaan eten, zij hadden een auto.
Het regende weer kei hard dus dat kwam mooi uit.
Het eten was heerlijk.
Na het eten hebben we met zn vieren nog even het laatste beetje rum op gezopen en zijn naar bed gegaan.
Ik hoorde de hele tijd een raar geluid.
Gewapend met de zaklamp ben ik gaan kijken.
Het geeft toch wel een kik hoor die jungle geluiden s'nachts.
Bleek het kikkers te zijn en ze leken er niet op leek meer een schildpad.
De volgende dag zijn we vertrokken naar de volgende plaats
Uiteindelijk toch nog in slaap gevallen.